کاربرد قیر را با تعریف اجمالی از قیر شروع می کنیم:

قیر ماده‌ای ویسکوز، غیر کریستالی، سیاه یا قهوه‌ای تیره است که در محلول‌های آلی قابل حل است، مانند تولوئن و دی سولفید کربن، و دارای خاصیت چسبندگی و ضد آب می‌باشد. این قیر اصولا شامل 80٪ کربن و 15٪ هیدروژن است. باقیمانده‌های دیگر در این ماده ویسکوز شامل اکسیژن، گوگرد، نیتروژن و فلزات مختلف هستند.

دلیل استفاده از قیر

چسبندگی
نفوذ ناپذیری در برابر آب

نحوه تولید

این محصول بعد از تولید در پالایشگاه با روش‌های فرآوری مختلف، تبدیل به انواع قیر نفتی می‌شوند.

نفت خام در کوره‌ای تحت فشار و در دمای 300 الی 350 درجه سانتی‌گراد، گرم می‌شود. نفت خامی که حرارت دیده وارد “برج تقطیر” میشود. در این شرایط ورودی برج تقطیر شامل مایع و بخار است.

در ادامه به کاربرد قیر و نحوه تولید آن میپردازیم
تقطیر

طبیعتا بخشی از نفت خام به صورت مایع باقی مانده و مقداری که نقطه جوشی پایین‌تر از دمای کوره دارند، به صورت بخار وارد برج تقطیر می‌شوند.

در این شرایط اجزای سبکی از جمله نفت سفید، بنزین و نفت گاز از نفت خام تفکیک می‌شوند و اجزای سنگین‌تر نیز برج تقطیر را ترک می‌کنند.

به‌ طور کلی ماده خارج شده شامل قیر و روغن روان‌کننده است. بنابراین در مرحله دوم بایداین دو از یک‌دیگر جدا شوند.

در این مرحله و برای جداسازی قیر و روغن، دمای کوره تا 400 درجه سانتی‌گراد بالا می‌رود. همچنین برای جلوگیری از شکسته شدن مولوکول‌ها و تخریب حرارتی، فشار داخل برج را کاهش می‌دهند.

این کار کمک می‌کند تا درجه حرارت لازم برای جداسازی کاهش یابد.

به برج تقطیری که این پروسه در آن انجام می‌شود، برج تقطیر اتمسفری می‌گویند. پس از گرم شدن مواد موجود در برج تقطیر و رسیدن به دمای مدنظر، این مواد وارد برج تقطیر خلا می‌شوند.

در این مرحله از پایین برج تقطیر به سمت بالا، فشار بخار آب ویژه‌ای را ایجاد می‌کنند. این فشار باعث جداسازی مواد فرار و سبک و خارج شدن آن از بالای برج تقطیر می‌شود. بخش اصلی مواد غیر فرار باقی مانده در برج تقطیر، همان قیر یا بیتومن (bitumen است.